Met amper vijf weken te gaan tot de lancering is de picosatelliet PICASSO afgeleverd aan het Europees Ruimteagentschap (ESA) en met succes geïntegreerd in zijn lanceerdispenser. PICASSO is gericht op aardobservatie en ruimtewetenschap en de eerste CubeSat-missie van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Ruimte-Aeronomie. Het is een van de 42 kleine satellieten die op 24 maart tegelijkertijd worden gelanceerd aan boord van een Arianespace Vega-raket vanaf ESA’s lanceerbasis in Frans-Guyana. De twee wetenschappelijke instrumenten die PICASSO met zich meedraagt zullen de ozonverdeling in de stratosfeer meten, het temperatuurprofiel tot de mesosfeer bepalen en het plasma in de ionosfeer karakteriseren.
Voor de Internationale Dag van Vrouwen en Meisjes in de Wetenschap (11 februari) hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om enkele van onze vrouwelijke onderzoekers te vragen naar hun ervaringen met de wetenschap. Lees verder om te ontdekken wat ze te vertellen hebben.
De afgelopen maanden werden de uitzonderlijk grootschalige bosbranden in Australië veelvuldig in het nieuws genoemd. Als Koninklijk Belgisch Instituut voor Ruimte-Aeronomie zijn we betrokken bij onderzoek met instrumenten die vanuit de ruimte en vanop de grond dergelijke branden kunnen detecteren, op een indirecte manier. Wat betekent dit precies? En hoe zijn deze waarnemingen zinvol?
Zelfs drie jaar na het einde van de Rosetta-missie heeft komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko nog steeds niet al zijn geheimen prijsgegeven. Kort voor het einde van de missie kwam een komeetdeeltje terecht in de inlaatopening van het ROSINA/DFMS instrument dat bedoeld was om enkel komeetgas te bestuderen. Daarbij ontdekten de onderzoekers minder vluchtige stoffen die bekendstaan als “ammoniumzouten”. Deze ontdekking verklaart waarom kometen zo weinig stikstof lijken te bevatten: het stikstof zit gevangen in deze stoffen die moeilijk van op Aarde gedetecteerd kunnen worden. Ammoniumzouten zijn bijzonder intrigerend omdat ze mee aan de basis liggen van de bouwstenen van het leven.
Lang geleden (in 2008), op een plek ver, ver boven ons hoofd (vastgemaakt aan de buitenkant van het Internationaal Ruimtestation), begon het SOLAR-instrument met de missie waarvoor het was ontworpen: de straling van de zon van buiten de atmosfeer van de aarde meten voor een duur van 18 maanden, om zo een referentie-zonnenspectrum samen te stellen dat van belang is voor vele wetenschappelijke onderzoeksgebieden.
Het is met plezier dat we aankondigen dat we het ICOS-label hebben ontvangen voor het Maïdo-station op Île de la Réunion. Het station maakt nu officieel deel uit van het uitgebreide ICOS (Integrated Carbon Observation System)-netwerk van meetstations, dat tot doel heeft om langetermijnwaarnemingen van broeikasgassen te leveren voor onderzoek, beleidsvorming en het grote publiek.